Weekend był koncertowy. Najpierw świętowanie 100- lecia Uniwersytetu w Nasie. Premier chyba tak się wzruszyła tym miejscem w rankingu, że zaraz dofinansowała uczelnię na drugi dzień kwotą 1,5 miliarda islandzkich koron w ciągu czterech lat.

W większości przypadków na koncercie były jakieś mało znane dzieci, ale coś chyba musi być na rzeczy, bo ludziom się podobało miejscami. 

Ci drudzy to skrzyżowanie Closterkeller z neopankami. Nastolatki śpiewające o bólu istnienia w iPodami w kieszeniach spodni od Levisa. Ale trzeba lasce pogratulować darcia w 4 piosence. To było coś. Ale nie ma na to filmu.

Jako gwiazda Retro Stefson. Retro Stefson jest fajne i młode. Retro Stefson wymiata lepiej niż sugarcubes w tym wieku, dlatego Retro Stefson może być sławne i powinno być sławne. Nawet jesli teraz odrobinę naiwne i niedopracowane ma wszystkie atuty by być gwiazdą. Retro Stefson to jest coś. RETRO STEFSON!
W sobotę wspieraliśmy Palestynę i też były koncerty. Grało na przykład Prins Póló, które mi udaje się widzieć poraz drugi w ciągu ostatnich trzech tygodni. Pierwszy raz był w stolicy małopolski. Tam jednak odebrano zespół chyba zbyt poważnie. W stolicy Islandii to chyba nic więcej jak taki muzyczny żart nieroszczący sobie prawa do niczego innego jak byciem muzycznym żartem- eksperymentem. Panom chyba było bardzo miło, że dzięki niemu mogą sobie zwiedzić Polskę. Ot, taki wypadek przy pracy.

Muzycy nie omieszkali wspomnieć o swojej niedawnej wizycie w królestwie Prince Polo. I zdążyli sie pożalić, że chcieli obejrzeć fabrykę wafelków, ale nie mogli takowej znaleźć i że chyba wszystkie je przeniesiono do innych krajów. Mają za to chłopaki inne wpsomnienia. Nigdy już nie zapomną jak jechali droga i nagle na poli nigdzie wyłoniła im się potężna rzeźna Jezusa Chrystusa... Nie wiem ile osób na serio uwierzyło, że oni tak na serio śpiewają o tej pizzy i spaghetti. Dziś wybory!

Były też inne gwiazdy:


Język islandzki został stworzony do rapowania. Gdybym go wcześniej nie znał i posłuchał islandzkiego rapu, to chyba byłby powód żeby się go nauczyć. ale może z drugiej strony brzmiało by to dla mnie jak jeden wielki klusek w buzi i nie potrafiłbym już tego dostrzec co teraz mam na myśli...

 Reykjavik! :)


Dla nich jest nawet miejsce w telewizji publicznej, co by to naprawdę była publiczna.