do rzygania

Świąt na Islandii już do rzygania. Wczoraj był 100- stronicowy dodatek do gazety o świetach, a dziś książeczka ze zniżkami w Kringlanie. Na końcu są dwie strony, gdzie można sobie numerem oznaczyć co się chce kupić, bo każda rzecz w tej książeczce ma swój numer. Choinki i światełka tez już prawie wszystkie na swoim miejscu. W pracy zaczyna się znowu szal z "ukrytym przyjacielem". Co roku coś się zmienia, ale zasady generalnie takie same. Losujesz sobie kogoś i przez cały tydzień kładziesz mu na stole, tam gdzie wszyscy prezent. Spuszczasz się przy tym niemiłosiernie, żeby on nie wyczaił moment w którym prezent mu dajesz an ten, bo największa frajda to nie wiedzieć kto nim jest aż do piątku, końca tygodnia, kiedy to spotykamy się wszyscy na przyjęciu świątecznym w celu. Tam to wtedy każdy kładzie na stół prezent główny i każdy potem zgaduje kto to taki te prezenty nam dawał cały tydzień. Masz na to wszystko całe 2000 koron i dlatego tego nie cierpię bo się trzeba nieźle nachodzić, żeby nie być najgorszym ukrytym przyjacielem, bo za takie pieniądze, to sobie poszaleć za bardzo nie można.
Ze zgadywaniem frajdy co nie miara. W tym roku nie przewidziano tylko, choć nie wiem jakim cudem, że to zgadywanie powinno być dość wcześnie, bo się potem wszyscy schleją i tak też się stało. i wtedy przeciągło się to wszystko do trzech bitych godzin, bo wielu ze sceny zejść nie mogło przez bardzo długi czas. A przekonać pijanego Islandczyka do czegoś trudno co nie miara, no chyba że do kolejnej kolejki lub czegoś innego, ale tego nie powiem, bo będę jak te linie Icelandair, które dosyć dawno się tak reklamowały i facetów do przyjazdu na wyspę zapraszały. W ciągu tych trzech godzin nie zostało mi nic innego jak siedzieć przy piwie i sączyć alkohol.
Pracuje już w mojej firmie bardzo długo, więc przynajmniej tyle dobrze, że wiem gdzie, jak i kolo kogo się usadzić, żeby nie mieć nocy zepsutej. Nie wolno siadać koło prostaków, bo na trzeźwo już z nimi kiepsko, a po pijanemu jak dla mnie podchodzi to już pod niebezpieczne sytuacje. Wspomniana już kiedyś koleżanka co ma dziecko z gejem i jeszcze dwie inne to opcje też nie dobre, bo pakowanie się w beznadziejne sytuacje przestało już mnie bawić. i tylko mi żal tej nowej Heiður było co się tak jeszcze nie poznała na tym wszystkim. Wszystko skończyło się jak zwykle w naszym barze so called Remiza przeze mnie i znowu mijały mi przed oczami znajome twarzy, a może to tylko za dużo drinków. Ile człowiek zaoszczędza czasu kiedy nie pali, jak islandzki mu się wyostrza po paru kieliszkach. Udajemy się z Brynjarem kolejne konie kraść prawie do rzygania.
Nie wiem czy cała Islandia, ale na pewno wszyscy w koło mnie bez wyjątku oszaleli na punkcie Retro Stefson.Póki co ich nowa płyta do nabycia tylko w Islandii, ale szturm na rynki europejskie odgrażają się, że po Nowym Roku. Oczywiście przez myśl mi nie przechodzi, ze usłyszę coś takiego w polskim radiu, ale jak tu nie tupnąć nóżką przy "Glow"? Jeżeli islandzka muzyka potrafi wyznaczać treny to załapcie się kochani przed wszystkimi i let it glow.
Jedni wyzywają mnie od prostaków, inni dziękują za pokazanie Islandii od strony takiej jak nikt inny. Wszystkim nie dogodzisz. Jeszcze tydzień, skończę sesję i się wyśpię.



I niech ktoś jeszcze twierdzi, że Islandzki rap nie brzmi super.